oo3. Gejsze, motyle nocy.

Gejsza to artystka, symbol Japonii. Żywa kultura i tradycja. Ideał piękna. Ma ona zachwycac ciałem i duszą, rozbudzac męskie fantazje i byc obiektem pożądania. Prawdziwe gejsze coraz trudniej spotkac, ale wciąż są symbolem Japonii. Gei to z języka starojapońskiego sztuka, a sha to człowiek. Czyli gejsza to człowiek sztuki. Artyzm na dwóch nogach.

        Tajemniczy, ledwo zarysowany uśmiech, godziny spędzone przed lustrem, wysoko upięte,  czarne włosy, ciężkie kimono, obielona twarz, odsłonięty kark i znajomośc 1001 sposobów na zabawienie mężczyzny. To nie są prostytutki. Niesłusznie są z nimi mylone, bo pod koniec II wojny światowej, ptostytutki (yujio) przebierały się za gejsze i oferowały swoje usługi amerykańskim żołnierzom.

             Aż do XVIII w. gejszami byli wyłącznie mężczyźni. Potem ustąpili oni kobietom (onna geisha), zrywając swoje bliskie stosunki z japońskimi kurtyzanami. Gejsze mieszkają w Okiya, specjalnych domach tylko dla nich.
Zanim dziewczyna stanie się gejszą, przed kilka lat jest Maiko, praktykantką. Uczy się wtedy sztuki chodzenia, robienia makijażu, tańca, sztuki rozmawiania.. Maiko zostają już dziewczynki w wieku kilku lat.
Rodzice kiedyś oddawali je w ręce tzw. mateczki, a one same stając się gejszą spłacały dług i odwdzięczały się za wykształcenie.
           Edukacja gejsz nie jest tania.
Usługi gejsz również. Stac na nie tylko wpływowych biznesmenów. Gejsza zawsze ma sponsora, tzw. danna. W zamian za rozmowy z nią przy herbacie, pokazy tańca czy gry na instrumentach, on o nią dba. Danna z reguły wybiera jej opiekunka.Kimono odkrywa kark, bo to właśnie on jest najbardziej pożądaną przez Japończyków częścią ciała kobiety.

            Gdzie spotkac gejsze? To trudne, ale najczęściej w Kyoto, w dzielnicy Gion. To tam są szeregi domków okiya i herbaciarni (ochaya). Ale jest tam teraz dużo turystów. Najbardziej znaną w Japonii herbaciarnią jest Ichiriki, w Kyoto. Ale mało kogo stac, żeby skorzystac z jej usług.
Przy odrobinie szczęścia w Gion można spotkac przechadzającą się Maiko, a jak ktoś ma więcej szczęścia to może nawet prawdziwą, już starszą gejszę, biegnącą szybciutko do herbaciarni.

O przemianie Maiko w prawdziwą gejszę decyduje mizugae,czyli ścięcie pukla włosów.

         Gejsza oddaje się raz w życiu. Swój pierwszy raz traci z tym, kto zapłaci najwięcej. Wiem, jak na to reagują Europejczycy, ale to nie świadczy o niej jak o kurtyzanie.

              Kariera gejszy kończy się w reguły w wieku około 30 lat. Wtedy to znajduje ona sobie normalnego męża, zmywa makijaż i rodzi dzieci. Potem pracuje w domu. Posiadanie żony gejszy to w Japonii największy przywilej i duma. Nie ma bowiem lepszych pań domu od gejsz.